کارت شناسایی
تاریخچه ای کوتاه از مدارک شناسایی در ایران
بیش از صدسال از صادر شدن نخستین شناسنامه در تهران می‌گذرد. تا قبل ازاینکه شناسنامه‌ای برای شناسایی هویت افراد وجود داشته باشد، روحانیون، ریش سفیدان محله یا بزرگان قوم وقایع تولد را در کتاب‌های مقدس ثبت می‌کردند. اما نخستین شناسنامه برای چه کسی صادر شد؟
سوم اسفند ۱۲۹۵ بود که «نصرت الدوله» وزیر دادگستری، نامه‌ای درباره صدرو شناسنامه و ثبت موالید به دولت وقت ارائه داد و تقریبا ۲ سال طول کشید تا در سوم دی ماه۱۲۹۷ نخستین شناسنامه ایرانی صادر شد.
شناسنامه‌ای که صاحب آن دختری به نام سارا بود و صاحب شماره شناسنامه با رقم یک شد. علاوه براین مقرر شد از تاریخ ۱۵ آذر ۱۲۹۸ زمان انجام انتخابات، برای صدور گذرنامه، صدور جواز حمل‌ونقل، اقامه دعوی و گرفتن حواله پولی، از افراد شناسنامه یا به قول آن زمان سجل احوال بخواهند.
در همین راستا اداره سجل احوال زیر نظر بلدیه آن زمان یعنی همان شهرداری امروزی تشکیل شد و اوراق سجل احوال را که گرفتن آن اختیاری بود در کلانتری‌ها در اختیار مردم می‌گذاشتند، اما در فروردین ۱۳۰۰ خورشیدی، بلدیه تهران (شهرداری) به دستور «سید ضیاء طباطبایی» نخست وزیر وقت برای اینکه آمار دقیقی از ساکنان پایتخت، شهرری و شمیران بدست بیاورد، دفتری در شهرداری با عنوان «اداره احصائیه و سجل احوال» تاسیس کرد.
در این دفتر فرمی به عنوان «احصائیه و نفوس شهر تهران» تکثیر می‌شد که در آن برای نام، نام خانوادگی (در آن زمان کمتر کسی نام خانوادگی داشت و مردم به هنگام دریافت ورقه هویت برای خود نام فامیل انتخاب می‌کردند.)، همچنین برای لقب، سن، تابعیت، مذهب، زادگاه، همسر و فرزندان ستون‌های جداگانه‌ای در نظر گرفته شده بود. ماموران آمار با در دست داشتن این اوراق به در خانه‌ها می‌رفتند و با پرسش از بزرگ خانواده، اوراق را پر می‌کردند.
البته اغلب خانواده‌ها ماموران آمار را پشت در گذاشته و به آنها اطلاعات نمی‌دادند. از سال۱۳۰۳ اداره سجل احوال تابع وزارت کشور شد و دفاتر آن در شهرستان‌ها نیز شروع به کار کرد و در نهایت ۱۰سال بعد با تصویب قانون مدنی کشور درسال۱۳۱۳ ثبت نام خانوادگی نیز، اجباری شد.
بر اساس قانون، سرپرست خانواده باید برای خانواده خود نام‌خانوادگی انتخاب می‌کرد و نام خانوادگی انتخاب شده در شناسنامه دیگر اعضای خانواده نیز نوشته می‌شد.
انواع مدارک شناسایی
شناسنامه
یکی از اسناد هویتی در ایران است که سازمان ثبت احوال کشور موظف است آن را برای هر شهروند ایرانی صادر کند.
برای شرکت در انتخابات، داشتن شناسنامه از الزامات است.
مطابق قانون اصلاح ثبت احوال کشور ایران مصوب ۱۸ دی ۱۳۶۳، بر روی جلد و صفحه اول شناسنامه، آرم جمهوری اسلامی ایران قرار دارد.
در فارسی افغانستان اصطلاح «تذکره تابعیت» و در فارسی تاجیکستان واژهٔ «زادنامه» یا «شهادت‌نامهٔ تولد» به جای شناسنامه به کار می‌رود. همچنین در تاجیکستان واژهٔ شناسنامه به معنای گذرنامه یا پاسپورت است.
هر شناسنامه باید حاوی اطلاعات زیر باشد:
اطلاعات مربوط به صاحب سند
- نام و نام خانوادگی و (جنسیت)
- عکس اسکن شده
- شماره شناسنامه
- کد ملی
- تاریخ تولد: روز، ماه و سال در هجری شمسی و هجری قمری
- محل تولد: شهرستان، بخش، دهستان (شهر/روستا)
- نام پدر و نام مادر
- شماره شناسنامه یا کارت ملی پدر و مادر
- محل تولد پدر و مادر
- محل مخصوص ثبت ازدواج و طلاق و مشخصات همسر
- نام فرزندان و مشخصات آنها
- وفات صاحب شناسنامه
- اثر انگشت که در زیر قسمت وفات قرار دارد.
اطلاعات مربوط به صاحب سند در گذشته نام - نام پدربزرگ و نام پدر جد (نام پدر به کار نمی‌رود) تاریخ تولد محل تولد شماره شناسنامه عکس و …
کارت ملی
کارت ملی هوشمند یا کارت ملی در ایران یک کارت هویتی است که به همه ایرانیان بالای 15 سال اختصاص داده می‌شود. ادارات ثبت احوال در داخل ایران و سفارت‌های ایران در خارج از کشور برای تبعه‌های ایران کارت ملی صادر می‌کنند.
هر شهروند دائمی ساکن در ایران یا ساکن در خارج از ایران که دارای تابعیت ایرانی باشد و بالای 15 سال سن دارد باید کارت ملی در اختیار داشته باشد یا شماره ملی مخصوص خود را از سازمان‌ها و نهادها مرتبط با وزارت کشور بگیرد.
برای درخواست صدور کارت ملی، متقاضی دست کم باید 15 سال سن و شناسنامهٔ عکس‌دار داشته باشد.
طراحی و نقوش روی کارت‌های ملی سنتی
مسعود سپهر، مرتضی ممیز و مصطفی اسداللهی از طراحان اصلی کارت شناسایی ملی هستند. طراحی این کارت حدود ۲ ماه زمان برده‌است. در طراحی کارت تلاش شده‌است از نمادهای ایرانی استفاده شود. روی پلاستیک و در قسمت پایین کارت طرحی شبیه به طرح‌های قالی‌های دوران شاه عباس وجود دارد. این طرح با تغییر جهت نور، رنگ‌های مختلفی به خود می‌گیرد.
در زیر عبارت «کارت شناسایی ملی» به صورت بسیار ریز دوازده بار عبارت «جمهوری اسلامی ایران» با رنگ سبز چاپ شده‌است. همین طرح، اما با رنگ قرمز، در پشت کارت نیز وجود دارد.
پلاستیکی که برای تولید جلد کارت استفاده شده در کشورهایی مانند آلمان و استرالیا تولید می‌شود اما در ایران استفاده‌ای ندارد. روی این پلاستیک طرح لوزی و مربعی وجود دارد و در وسط، آرم پرچم جمهوری اسلامی ایران ثبت شده‌است.
طرح ترنجِ آبی‌رنگ که پشت و روی کارت وجود دارد از روی یک ظرف فلزی برجای مانده از قرن ششم هجری که هم‌اکنون در موزهٔ برلین نگهداری می‌شود برداشته شده‌است. در پس‌زمینهٔ طرح ترنج، رنگ عنابی کم رنگی دیده می‌شود که خود حاوی نقوش بسیار ریز اسلیمی لوزی و مربعی است. این نقوش لوزی و مربعی از گره‌سازی چوب و همچنین هنر منبت‌کاری ایرانیان الهام گرفته شده‌اند که پیشینهٔ آن به دوره سلجوقی برمی‌گردد. ترنج‌های پشت و روی کارت کاملاً برهم منطبق هستند که جعل کارت را مشکل می‌کند. رنگ سفید وسط کارت نیز حاوی طرح‌های اسلیمی لوزی و مربعی است.
برای چاپ اسم و فامیل افراد از قلم رؤیا و در جاهای دیگر از قلم یکان — که طراح آن مسعود سپهر است — استفاده شده‌است. برای جلوگیری از جعل تغییرات جزئی در قلم‌ها داده شده‌است.با گرفتن کارت رو به روی نورِ مستقیم می‌توان عبارت «ثبت احوال کشور» را مشاهده کرد که برای جلوگیری از جعل کارت تعبیه شده‌است.
| کارت ملی شناسایی قدیمی | |
|---|---|
 |
|
| صادرکننده |  ایران |
| شرایط احراز | ۱۵ سالگی |
| انقضاء | ۷ سال |
کارت ملی هوشمند
کارت هوشمند ملی یا کارت ملی هوشمند نوعی کارت دیجیتالی است که توسط سازمان ثبت احوال کشور به عنوان مرجع امور هویتی کشور، تولید شده‌است. این کارت‌ها جایگزین کارت‌های ملی شده‌اند. دسترسی به اطلاعات درون کارت هوشمند ملی به یک کارت‌خوان نیاز دارد.
با پیاده‌سازی طرح کارت هوشمند ملی، این امکان فراهم می‌شود که خدمات به روشی ساده، سریع و با کیفیت بالاتر به مردم ارائه شوند. این موضوع می‌تواند موجب بهبود سطح کیفی زندگی مردم و بالا بردن سطح رضایت مردم از دولت شود. اطلاعات درون کارت هوشمند ملی به‌صورت رمزنگاری شده نگهداری می‌شوند که خود کارت از دسترسی‌های غیرمجاز به آن جلوگیری می‌کند.
کارت‌های ملی غیر هوشمند تا پایان سال 1396 اعتبار داشتند به جز افراد مقیم خارج از کشور که اعتبار کارت ملی آنها تا پایان سال 1397 تمدید شد.
کاربردها
- شناسایی شخص و تصدیق هویت
- وجود عکس و اثر انگشت صاحب کارت
- امضای دیجیتال
- ثبت اطلاعات محرمانه با ضریب اطمینان بالاتر
عدم تهیه بدنه کارت
در پی خروج یکجانبه آمریکا از توافقنامه برجام و اعمال مجدد تحریم‌های آن کشور علیه ایران، عدم امکان تهیه تراشه و بدنه فیزیکی خام کارت‌های ملی هوشمند نیز یکی از تبعات بازگشت مجدد این تحریم‌ها بود که به دلیل عدم امکان پلی‌کربنات از ۴ کشور عمده تولیدکننده این محصول در دنیا، تأثیر خود را از اسفند ۱۳۹۶ نشان داد و سازمان ثبت احوال را در صدور کارت‌های متقاضیان با مشکل جدی رو برو کرد. از اینرو از ابتدای سال ۱۳۹۷ با شرکت‌های ایرانی در خصوص طراحی بدنه کارت‌ها همکاری شد و در نهایت نمونه‌ای که توانست استانداردهای فنی لازم را کسب کند، جهت تولید به چاپخانه دولتی معرفی گردید و روند صدور کارت‌ها از ابتدای سال ۱۳۹۸ از سر گرفته شد.
گواهینامه رانندگی
| گواهینامه رانندگی ایران | |
|---|---|
گواهینامه رانندگی - رو
|
|
| گونه | پایه سوم، پایه دوم، پایه اول، موتورسیکلت، ویژه |
| صادرکننده | ایران، فرماندهی انتظامی |
| شرایط احراز | ۱۸ سال برای (پایه سه و موتورسیکلت)
۲۳ سال تمام برای (پایه دو) ۲۵ سال تمام برای (پایه یک) |
| انقضاء | ۱۰ سال
آدرس مرکز صدور گواهینامه راهور فراجا تهران:تهران - بزرگراه شیخ فضل‌الله نوری - بلوار مرزداران -شهرک آزمایش پلیس راهنمایی و رانندگی فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران آدرس چاپ گواهینامه رانندگی دفتر گواهی نامه رانندگی صدور ۲ تهران:تهران، میدان حر، خ امام خمینی |
گواهینامه رانندگی در ایران یک مدرک هویتی است که توسط پلیس راهنمایی و رانندگی فراجا، برای شهروندان بالای ۱۸ سال که در آزمون آئین‌نامه و عملی شهر با وسایل نقلیه مربوطه قبول می‌شوند؛ در پنج نوع مختلف (پایه سه، پایه دو، پایه یک، موتور سیکلت و ویژه) صادر می‌شود.
مدت اعتبار گواهینامه رانندگی ۱۰ سال است. پس از پایان اعتبار در صورت احراز سلامت جسمی و روانی برای دوره‌های ۱۰ ساله تجدید می‌شود. افراد ۷۰ سال به بالا هر ۵ سال یکبار جهت احراز سلامت جسمی و روانی و درصورت لزوم تعویض گواهینامه متناسب با شرایط جسمی و روانی خود باید به راهنمایی و رانندگی مراجعه کنند
تاریخچه
اولین کسی که در ایران قربانی تصادف اتومبیل شد، درویش خان نوازنده و استاد تار بود که در سال ۱۳۰۵ درگذشت؛ و اولین افسر آزمایش رانندگی که نام و امضاء او در پای اوراق رانندگان زمان قاجاریه وجود دارد به زبان فرانسه نوشته شده‌است شخصی بنام مسیوکلین بود که بعد از وی این سمت به ناصرخان انشاء اولین متخصص نظمیه محول شد. همچنین اولین آیین‌نامه رانندگی در زمان وستد اهل سوئدی تهیه و تنظیم گردید. وی در سال ۱۲۹۱ ه.ش ریاست نظمیه را به عهده داشت و حدود ۱۰ سال در این پست باقی ماند. از کارهای وی، ترجمه، تنظیم نظام‌نامه و آیین‌نامه قید شده‌است اولین چراغ‌های راهنمایی و رانندگی در سالهای دهه ۳۰ در تقاطع‌های سپه (امام خمینی فعلی) ولی عصر، پل امیر بهادر، باغ ملی دروازه شمیران، گمرک و امیریه نصب گردید ولی پیش از نصب این چراغ‌ها، چراغ‌های راهنمایی به‌صورت کوله پشتی بودند که دارای دو چراغ قرمز، سبز و کلیدی در جهت خاموش و روشن کردن آنها بود که کوله پشتی در پشت مأمور قرار می‌گرفت و کلید آن روی سینه سمت چپ قرار داشت این چراغ‌ها کار می‌کرد و مأمور با پشت کردن به طرف رانندگان اتومبیل آنان را متوقف یا دستور حرکت به آنان می‌دادند. بالاخره در سالهای ۳۹ و ۴۰ چهارراه دارای چراغ خودکار گردید. نخستین راننده زن در ایران شخصی بنام خانم هِلِن شَه بَنده بود که در سال ۱۳۱۹ موفق به گرفتن گواهینامه گردید و در مطبوعات آن زمان دربارهٔ این اتفاق مقاله نوشتند و بالاخره در سال ۱۳۰۰ هجری شمسی در اداره پلیس شعبه‌ای بنام شعبه آلات ناقله در خیابان باب همایون (درب اندرون سابق) تأسیس گردید و با ۱۰ نفر مأمور که از بین پاسبان‌ها انتخاب شده بودند کار کنترل عبور و مرور اتومبیل‌ها را به عهده گرفتند و علامت مشخصه آنها یا دیگر افراد پلیس بازوبند سفیدی بود که به بازوی چپ خود می‌بستند. ریاست این شعبه به شخصی بنام فتح‌الله خان بهنام که در حقیقت اولین رئیس راهنمایی و رانندگی محسوب می‌شد و دارای درجه نایب اولی برابر ستوان یکم بود واگذار گردید.
شرایط اخذ گواهینامه ماشین
پنج نوع گواهینامه مختلف در ایران وجود دارد:
| ردیف | نوع گواهینامه | شرایط اخذ | توضیحات | پیش نیاز |
|---|---|---|---|---|
| ۱ | موتورسیکلت |
سن ورود به ۱۶ سال
|
دارندگان گواهینامه موتورسیکلت پس از گذشت۳ سال از تاریخ صدور گواهینامه موتورسیکلت و رسیدن به سن ۲۳ سال تمام می‌توانند با موتورسیکلت با حجم بالاتر از ۲۰۰ سی سی رانندگی نمایند | - |
| ۲ | پایه سوم |
|
حداکثر مجموع وزن و ظرفیت بار ۳/۵ تن یا حمل حداکثر ۹ نفر سرنشین با راننده بجز وسایل نقلیه خدمات عمومی (وانت نیسان با پلاک شخصی و ون) | - |
| ۳ | پایه دوم |
|
حداکثر مجموع وزن و ظرفیت بار ۶ تن و حمل حداکثر ۲۶ نفر سرنشین | پایه سوم |
| ۴ | پایه یکم |
|
مجموع وزن و ظرفیت باربیش از۶تن یا حمل بیش از۲۶نفر سرنشین | پایه دوم |
| ۵ | ویژه |
|
انواع وسایل نقلیه عمرانی، صنعتی، کشاورزی و کارگاهی | - |
محدودیت‌های گواهینامه پایه سوم در سال اول صدور گواهینامه
کسانی که موفق به اخذ گواهینامه پایه سوم رانندگی می‌شوند برابر ضوابط و دستورالعمل‌های صادره به منظور کسب مهارت بیشتر و تجربه در امر رانندگی و کنترل و هدایت هرچه بهتر وسیله نقلیه در سال اول، محدودیت‌ها برای رانندگی آنان در نظر گرفته شده‌است.
افرادی که موفق به اخذ گواهینامه پایه سوم می‌شوند، در سه‌ماهه اول رانندگی می‌بایست یک نفر دارنده گواهینامه پایه سوم که مشمول شرایط و ضوابط دستورالعمل فوق نباشد یا افرادی که دارای گواهینامه پایه دوم یا یکم باشد را هنگام رانندگی به همراه خود داشته باشند.
یکی دیگر از محدودیت‌های این افراد، عدم ارتکاب تخلفات منجر به اخذ نمره منفی طبق جدول موضوع ماده ۷ قانون می‌باشد. ضمناً این اشخاص از ساعات۲۴ لغایت ۰۵:۰۰ بامداد مجاز به رانندگی با وسیله نقلیه نمی‌باشند.
رانندگی در معابر برون‌شهری به استثنای معابر بزرگراهی بین شهری تا فاصله حداکثر ۲۵ کیلومتر از شهرها نیز ممنوع می‌باشد.
بر اساس گزارش سایت راهور، تقصیر در تصادفات منجر به جرح و فوت، حسب نظر کارشناسان تصادف و عدم رعایت شرایط مندرج در گواهینامه از قبیل استفاده از عینک، سمعک یا تجهیزات خاص از دیگر محدودیت‌های دارندگان گواهینامه پایه سوم در سال اول می‌باشند.
طبق مقررات جدید علامت اخطاری راننده مبتدی باید در سمت راست جلوی خودرو و در سمت چپ شیشه عقب خودرو نصب شود.
طرح تجمیع
طرحی است که بر اساس آن دارندگان گواهی‌نامه‌های رانندگی مختلف، به جای داشتن چندین گواهینامه تنها یک گواهینامه دریافت می‌کنند. به عنوان نمونه تمام اطلاعات مربوط به گواهی‌نامه‌های ب۱ و موتورسیکلت در یک گواهینامه درج خواهد شد. افرادی که قصد گرفتن گواهی‌نامه‌ای تازه دارند باید گواهینامه قدیمی خود را تحویل داده و گواهی‌نامهٔ هوشمند دریافت کنند.
گذرنامه
گُذَرنامه یا پاسپورت (به فرانسوی: Passeport) یکی از مدارک شناسایی رسمی است که از سوی دولت‌ها برای شهروندانشان صادر می‌شود. با این مدرک دولت مربوطه از دیگر دولت‌ها اجازه می‌خواهد تا به شهروندان مربوطه اجازهٔ گذر یا ورود به خاک آن کشورها را بدهند. به اجازه‌ای که به این منظور از دیگر دولت‌ها گرفته می‌شود، روادید یا ویزا گفته می‌شود.
در قدیم به گذرنامه «تَذکَرهٔ مُرور» گفته می‌شد.
گذرنامه از یک سو مجوز خروج فردی است که دارای تابعیت سیاست داخلی آن کشور است و از سوی دیگر، تضمین‌کنندهٔ امنیت و حقوق مسافر در قلمرو دیگر کشورها به معنی پذیرش آن از سوی کشور مبدأ است. این موضوع، تابع قدرت سیاسی و بین‌المللی کشور صادرکنندهٔ گذرنامه است.
اگر کشوری بخواهد می‌تواند به فرد بدون گذرنامه نیز اجازهٔ ورود به آن کشور یا مسافرت با شرکت هواپیمایی دولتی آن کشور را بدهد.
تعریف قانونی گذرنامه
بر پایهٔ مادهٔ ۱ قانون گذرنامه مصوب ۱۰ اسفند ۱۳۵۰، گذرنامه سندی است که از طرف مقامات دارای صلاحیت مذکور در این قانون برای مسافرت اتباع ایران به خارج یا اقامت در خارج از کشور یا مسافرت از خارج به ایران داده می‌شود.
تاریخچه
یکی از نخستین اشاره‌ها به کاغذهایی که به عنوان گذرنامه مورد استفاده قرار می‌گرفته‌است در سال ۴۵۰ پیش از میلاد و در کتاب نحمیا (از مجموعهٔ عهد عتیق یا تنخ) آمده‌است. نحمیا از یهودیان شناخته شده که در کاخ شوش مباشر اردشیر یکم هخامنشی بود، برای سفر به یهودیه از اردشیر یکم نامه‌ای دریافت می‌کند تا تضمینی برای به سلامت عبور کردن از اراضی تحت سلطهٔ دیگر فرمانروایان باشد.
گذرنامهٔ امروزی
گذرنامه به معنای امروزی آن، در اواخر سدهٔ ۱۹ میلادی رایج شد. کشورهایی مانند امپراتوری بریتانیا برای آسان‌سازی سفر اتباع خود در سراسر قلمرو خود، گذرنامه‌ای ایجاد کردند که تنها یک برگ داشت و به معنی اجازهٔ فرد برای عبور از مرز شد.
گذرنامه جهانی
تا پیش از جنگ جهانی اول، گذرنامه‌ها عکس‌دار نبودند و پس از پایان جنگ، گذرنامهٔ عکس‌دار، الزامی‌شد. در نخستین روزهای اجباری شدن گذرنامهٔ عکس‌دار، درخواست‌کنندگان می‌توانستند عکس دلخواه خود و حتی عکس دسته‌جمعی یا خانوادگی را برای گذرنامه انتخاب کنند.
مدارک مورد نیاز برای اخذ یا تمدید پاسپورت
مدارک لازم برای گرفتن پاسپورت شامل یک سری موارد مشترک میان بانوان و آقایان (برای کلیه متقاضیان) و یک سری مدارک جداگانه برای هرکدام از این دسته است. بنابراین تهیه موارد مشترک و مدارک اختصاصی مربوط به بانوان و آقایان برای گرفتن پاسپورت ضروری است. توجه داشته باشید که هنگام ارائه مدارک لازم برای پاسپورت در دفتر پلیس +۱۰، حضور شخص متقاضی (صاحب گذرنامه) در همه گروه‌های سنی الزامی است.
- اصل شناسنامه و کارت ملی و یا تاییدیه ثبت احوال برای کلیه متقاضیان دریافت پاسپورت
- ارائه اصل آخرین گذرنامه (در صورتی که هنوز معتبر است.)
- تصویر بیومتریک که در دفاتر پلیس+۱۰ انجام می‌شود. (موارد مربوط به تصویر بیومتریک در بخش بعدی به‌طور کامل شرح داده شده است.)
- برای افراد زیر ۱۸ سال، اجازه محضری از سوی پدر و یا قیم قانونی ضروری است.
- افراد بالای ۱۵ سال ضمن حضور در دفتر، می‌باست شناسنامه عکس‌دار ارائه دهند.
- افراد زیر ۱۵ سال، برای اخذ پاسپورت باید دفترچه بیمه، گواهی اشتغال به تحصیل و یا گذرنامه عکس‌دار خود را تحویل ماموران صدور دهند.
- بازنشستگان نظامی که ۵ سال تمام از بازنشستگی آنها نگذشته است، باید از حفاظت یگان خود اجازه کتبی به همراه داشته باشند.
- بازنشستگان نظامی که ۵ سال تمام از بازنشستگی آنها گذشته می‌گذرد، می‌بایست اصل و کپی کارت کانون بازنشستگان را ارائه دهند. (نیازی به ارائه گواهی از سازمان متبوع نیست.)
- نظامی‌هایی که هنوز مشغول کار هستند، باید نامه موافقت حفاظت یگان مربوطه را ابتدا به دبیرخانه اداره گذرنامه ارائه و پس از ثبت به دفاتر خدمات الکترونیک انتظامی ارائه کنند.
- برای متولدین خارج از کشور، ارائه مدرک نحوه ورود الزامی است.
حالا که شرایط گرفتن پاسپورت و مدارک لازم برای گرفتن پاسپورت را می دانید، بهتر است از جزئیات آن هم مطلع شوید.
الزامات تصویر بیومتریک یا عکس پاسپورت
در حال حاضر تمام دفاتر پلیس+۱۰، برای عکس‌برداری بیومتریک از چهره و اثر انگشت مطابق با استانداردهای پلیس، مجهز شده‌اند. برای اینکه به راحتی و در کوتاه‌ترین زمان ممکن بتوانید از کیوسک‌های پیشرفته دفاتر استفاده کنید، باید به نکات زیر توجه کنید.
توجه داشته باشید که مدت انقضای تصویر چهره اخذ شده در دفاتر خدمات الکترونیکی سه سال است و در صورت مراجعه پس از سه سال، باید تصویر جدید تهیه کنید.
در صورت مراجعه برای دریافت یک خدمت بیش از یک بار در عرض کمتر از سه سال، تصویر چهره قبلی منقضی شده و باید تصویر جدید تهیه شود.
رعایت وضعیت ظاهری استاندارد برابر با اصول اعلام‌شده از طرف نیروی انتظامی جمهوری اسلامی در درگاه خدمات الکترونیک انتظامی که عبارت است از:
شرایط گرفتن پاسپورت برای خانم‌ها و تصویر بیومتریک
- حجاب کامل (عدم نمایش تار و ریشه مو)
- بدون آرایش غیر متعارف
- بدون عینک
- استفاده از مقنعه یا روسری بدون طرح و نقش (رنگ آن سفید و سبز تیره یا روشن نباشد)
- مشخص بودن گردی کامل صورت شامل گوشه ابروها، گونه‌ها، چانه و پیشانی
- عدم استفاده از وسایل تزیینی در چهره (مانند نگین روی بینی و دندان)
- در خدمت گذرنامه حجاب کامل برای دختران بالای ۵ سال و بانوان الزامی است
- در خدمت گذرنامه لباس دختران زیر ۵ سال باید پوشیده و گوش‌ها کاملا نمایان باشد
شرایط گرفتن پاسپورت برای آقایان و تصویر بیومتریک
- بدون آرایش
- بدون عینک
- بدون کلاه
- بدون کروات
- بدون گردنبند
- بدون وجود نوشته یا برچسب روی لباس
- عدم استفاده از لباس سفید و رنگ سبز (تیره یا روشن)
- عدم استفاده از لباس های یقه باز و یا کاپشن‌های یقه بلند
- نمایان بودن تمام اجزا صورت بخصوص هردو گوش
- عدم استفاده از وسایل تزئینی در چهره
- عدم استفاده از مدل موی سر غیر متعارف
- محاسن باید مطابق عرف جامعه به گونه‌ای که لبها پیدا باشد (ریش پروفسوری جهت کارت پایان خدمت یا معافیت قابل قبول نیست)
- لباس روحانیت و عمامه برای روحانیون قابل قبول است.
استثنائات شرایط اخذ چهره برای تصویر بیومتریک
افراد زیر نمی‌توانند از کیوسک‌های دفاتر استفاده کنند و باید زمان مراجعه به دفاتر، عکسی مطابق با استانداردهای ذکر شده را همراه خود داشته باشند.
- نوزادان زیر ۳ سال
- افرادی با جراحت از ناحیه سر
- شفاجویانی که شیمی درمانی می شوند
- افرادی که جراحی زیبایی روی صورت داشته اند و هنوز دوره درمان کامل نشده است.
- اقلیت مذهبی با محاسن خاص
کلام آخر
- چرا در سفر به کارت شناسایی خود نیازمندیم؟
1. کارت شناسایی نشان‌دهنده هویت شماست و در عرف شهروندی، همواره کارت شناسایی باید همراهتان باشد.
2. در صورت بروز حادثه، اقدام‌های اولیه در پرونده‌‌ی پزشکی و دسترسی به نزدیکانتان تسهیل می‌گردد.
3.جهت احراز هویت توسط سازمان‌‌های ذیل:
- درصورت درخواست آژانس مجری تور و تورلیدر‌‌ها در اول و یا حین سفر.
- درصورت درخواست هواپیمایی یا راه‌آهن جهت تطابق نام های درج شده بر روی بلیت و نام مسافران.
- در صورت درخواست نیروهای انتظامی و امنیتی.
- جهت اقامت در هتل‌ها و اقامتگاه‌ها.
نکته: جهت هم‌اتاق بودن با محارم خود، علاوه بر کارت ملی، شناسنامه نیز لازم است.
آرش حسین زاده