تور ری گردی

شهری که در آن زندگی می‌کنید را تا چه حد می‌شناسید؟ آیا در مورد تاریخ پیدایش و داستان‌هایش اطلاعاتی کلی دارید؟ آشنایی با گذشته شهر محل زندگی‌تان به شما کمک می‌کند تا با فرهنگ آن بیشتر آشنا شوید و رابطه‌ای خوب با آن برقرار کنید. شما پایتخت‌نشینان عزیز تا چه حد از پیشینه تهران آگاهی دارید؟ آیا در میان سفرهایتان تا به حال به تهران‌گردی فکر کرده‌اید؟

اگر قصد تهران‌گردی دارید، به شما توصیه می‌کنیم از ری کهن‌ترین منطقه‌ی تهران این سفر را آغاز کنید. شهر ری که امروزه به عنوان بخشی از تهران از آن یاد می‌شود، در گذشته یکی از شهرهای مهم و اثرگذار در تاریخ ایران و اسلام بوده‌است. تور ری‌گردی آرندتور از شما دعوت می‌کند تا در تعطیلات آخر هفته با ما همراه شده و به این شهر باستانی سفر کنید. این سفر یک روزه، نیاز به هیچ وعده غذایی نداشته و درجه سختی آن 1 از 6 می‌باشد.

ری با تاریخچه سکونت هشت هزارساله

ری یکی از کهن‌ترین شهرهای جهان است که تاریخ پیدایش آن به دوره آریایی‌ها بر می‌گردد. در دور مادها از شهر ری به عنوان بزرگترین شهر آن تاریخ نام می‌برند. در کتاب اوستا شهر ری را به عنوان سیزدهمین شهر بزرگ جهان نامیده‌اند. این شهر در دوره‌های گوناگون، نام‌های مختلفی همچون راکس (رکس)، راگز، راگا، رغه، ارشکیه، رام اردشیر، ام‌البلاد، ری شهر، شیخ البلاد و محمدیه داشته‌است.

با ما همراه باشید تا با برخی از مناطق دیدنی این شهر با پیشینه‌ی 8000 ساله بیشتر آشنا شوید.

1. موزه عبدالعظیم

موزه عبدالعظیم بنایی دو طبقه به مساحت 3000 مترمربع است که آثار متعددی در آن وجود دارد، قدیمی‌ترین گنجینه موجود در آن به 1400 سال پیش از میلاد مسیح بر می‌گردد. در موزه عبدالعظیم مجموعه نسخ خطی بسیار نفیسی از قرن 7 ام هجری تا اواخر قاجار موجود است.

در بخش سفال‌ها هم آثار باستانی از 1400 سال قبل از میلاد مسیح تا اواخر دوره قاجار وجود دارد. از جمله آثار گران‌بها و نفیس دیگر موزه عبدالعظیم، می‌توان به 11 لنگه در اشاره کرد که قدیمی‌ترین آن به دوره آل بویه تا اواخر قاجار می‌رسد.

از جمله آثار تاریخی دیگر می‌توان به تصویری از ناصرالدین شاه اشاره کرد که از جنس کاشی تهیه شده، این اثر به همراه 10 قطعه سنگ قبر تاریخی از رجال قاجار که در صحن‌های شاه عبدالعظیم دفن شده‌اند، در این موزه نگهداری می‌گردد.

تصاویر نابی در موزه عبدالعظیم وجود دارد که قدیمی‌ترین آن به 160 سال پیش بر می‌گردد. علاوه براین آثار، می‌توان به زیارت نامه‌ها، مدال‌های ورزشکاران که در مسابقات بین المللی کسب کرده‌اند نیز اشاره کرد. موزه عبدالعظیم آثار تاریخی و گرانبهای فراوانی دارد که تماشای آن‌ها را از نزدیک به شدت توصیه می‌کنیم.

2. چشمه علی و سنگ نگاره قاجار

سنگ نگاره یا نقش برجسته چشمه علی به دستور فتحعلی شاه به منظور نمایش اقتدارش پس از معاهده ننگین ترکمانچای بر کوه چشمه علی حکاکی شد. فتخعلی شاه پیش از رسیدن به حکومت حاکم فارس بود و در شیراز زندگی می‌کرد، با الهام از نقش برجسته تخت جمشید، نقش رستم و... به سه نفر به نام‌های حجارباشی، نقاش باشی و معمار باشی دستور داد تا این کتیبه و مشابه آن را در تنگه واشی فیروزکوه بسازند.

تاریخ حکاکی تصویر شاهان و درباریان به پیش از اسلام بر می‌گردد و در واقع با ورود اسلام به ایران ساخت تمثال و نقش برجسته را مشابه پرستش دانسته و به شدت با آن برخورد می‌شد. با توجه به این مسئله، حکاکی نقش برجسته در فاصله 20 الی 30 متری بر روی کوه، با تصویری از فتحعلی شاه که بر روی تختی شبیه به طاووس نشسته و پسرانش پیرامون آن ایستاده‌اند، کاری بزرگ و به نوعی جسورانه بوده که تا آن زمان هیچ پادشاهی پس از اسلام این کار را انجام نداده بود.

3. ابن بابویه

قبرستان ابن بابویه دشتی ده هکتاری و دومین قبرستان بزرگ تهران است که در ری قرار دارد. این قبرستان 200 ساله چهره‌های نامدار متعددی را در خود جای داده‌است. نام این قبرستان از نام محمد بن بابویه معروف به شیخ صدوق برگرفته شده‌است. در همسایگی مقبره‌ی شیخ صدوق، یک بقعه با هشت ستون شبیه آرامگاه حافظ شیرازی احداث شده که در آن حاج ابوالحسن جلوه (طباطبایی) به همراه افراد مشهوری همچون غلامرضا تختی، پهلوان سید حسن شجاعت، علی اکبر دهخدا، محمدعلی فروغی، رجبعلی خیاط، حسین بهزاد و سرهنگ محمود ایروانی اعظم، مزار محمدعلی مظفری، دکتر سید حسین فاطمی، شیخ موسی دبستانی، جواد فاضل و مزار شهدای ۳۰ تیر ۱۳۳۱ شمسی دفن شده‌اند. آرامگاه ابن باویه در دی ماه 1375 به ‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. گفته می‌شود، محمدرضا شاه پهلوی و محمد مصدق هر دو وصیت کرده ‌بودند در ابن‌بابویه دفن شوند.

4. برج طغرل

در شرق آرامگاه ابن بابویه برجی 20 متری به نام طغرل به مساحت 45 مترمربع قرار دارد. مصالحی که برای این برج استفاده شده خشت و آجر هستند. عمر ساخت برج طغرل به دوره سلجوقیان بر می‌گردد. یکی از کاربردهای برج طغرل استفاده از آن به عنوان ساعت آفتابی است، علاوه براین این برج در مسیر اصلی عبور و مرور کاروان‌ها و مسافران قرار داشته‌است و در شب‌هایی که هوا ابری بوده و مهتاب در آسمان وجود نداشته، آتشی در باروی برج طغرل روشن می‌کردند که از آن برای هدایت مسیر مسافران در شب استفاده می‌شده‌است.